Streszczenie
Pamięć prozodyjna jest rozpatrywana w tym artykule jako magazyn wszystkich doświadczeń z mową, dźwiękiem i rytmem, który aktywizuje się w trakcie odbioru tekstu językowego. Choć jej zasób gromadzi się w człowieku indywidualnie, to w jego organizacji uczestniczy kultura, dostarczająca powtarzalnych wzorców słyszenia i widzenia słów. Tło pamięci prozodyjnej jest jednym z czynników uzasadniających wybór formy danego wiersza i przekształcających sekwencję wersów w melodię. Od strony neuropsychologicznej uczestniczy w tym mechanizm torowania. Od strony kulturowej związek utworu z pamięcią prozodyjną zostaje wskazany między innymi za pomocą gatunku. W artykule zjawisko to zostaje przedstawione na przykładzie gatunku litanii oraz omówione w trzech utworach, które ukazały się w okresie międzywojennym: Claudela Les Litanies de Bernadette, Eliota Ash-Wednesday i Lieberta Litania do Marii Panny.